മുങ്ങിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്ന മതേതര കപ്പലിൽ നിന്നും തത്സമയം...

മതേതരത്വം പണ്ടേ തമാശയാണ് നമുക്ക്. കാരണം എന്തൊക്കെ കരണംമറിച്ചിലുകൾ നടത്തിയാലും ഒരാൾക്ക് ഒരേസമയം മതവിശ്വാസിയും മതേതരവാദിയും ആകാൻ കഴിയില്ല. നാനാവിധ മതവിശ്വാസികൾ ഒരുമിച്ച് തിങ്ങിപ്പാർക്കുന്ന ഒരു സമൂഹത്തിൽ, സമാധാനമായി ജീവിക്കുന്നതിന് എല്ലാവരും കൂടി കണ്ടെത്തുന്ന ഒരു പ്രായോഗിക ബുദ്ധിയാണ് മതേതരത്വം എന്ന കാപട്യം. അടിസ്ഥാനപരമായി "നീ നിന്റെ മതം വെച്ചോളൂ, ഞാൻ എന്റെ മതം വച്ചോളാം, ഞാൻ നിന്റെ മതത്തിൽ ഇടപെടില്ല, നീ എന്റെ മതത്തിലും ഇടപെടരുത്" എന്ന സങ്കുചിതമായ സന്ദേശമാണ് അതിലുള്ളത്. അമ്പലത്തിന്റെയും പള്ളിയുടേയും കൊടിമരം കൂട്ടിക്കെട്ടിയും പെരുന്നാളിനും ഓണത്തിനും ആഹാരം അങ്ങോട്ടുമിങ്ങോട്ടും കൈമാറിയും മൂന്ന് മതച്ചിഹ്നങ്ങളും കൂടി ഒരുമിച്ച് പെയിന്റ് ചെയ്തുമൊക്കെ മതേതരത്വത്തിൽ രോമാഞ്ചം കൊള്ളുന്നത്, ഇല്ലാത്ത ഒന്ന് ഉണ്ടെന്ന് സ്വയം വിശ്വസിപ്പിക്കാനുള്ള നാട്യം മാത്രമാണ്. ഒരു കൂട്ടത്തിലെ ആണ് മറുകൂട്ടത്തിലെ പെണ്ണിനെ പ്രണയിക്കുന്നിടം വരെയുള്ള ആയുസ്സേ ഈ മതേതരത്വത്തിനുള്ളു. മതത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനസ്വഭാവം തന്നെ പരസ്പരം അകറ്റി നിർത്തുക എന്നതാണ്. മതവ്യത്യാസം നോക്കാതെ ആളുകൾ പരസ്പരം വിവാഹം കഴിക്കാൻ തുടങ്ങിയാൽ രണ്ട് തലമുറ കഴിയുമ്പോൾ മതങ്ങളേ ഇല്ലാതാകും. അവർ-ഞങ്ങൾ എന്ന് വേർതിരിക്കാനാവാത്ത വിധം അവ കൂടിക്കലർന്നുപോകും. അതൊരു മതവിശ്വാസി എന്ത് വിലകൊടുത്തും ചെറുക്കും. അയാൾക്ക് തന്റെ മതം അത്ര പ്രിയപ്പെട്ടതാണ്. അന്യമതത്തിൽ നിന്ന് വിവാഹം കഴിക്കുന്ന മക്കളെ വീട്ടിൽ നിന്നും എഴുതിത്തള്ളുന്ന നാടാണിത്. മക്കളെയും മതത്തേയും ത്രാസിൽ വെച്ചാൽ മതമായിരിക്കും താഴ്ന്ന് നിൽക്കുന്നതെന്നർത്ഥം.

ഏതെങ്കിലും ഒരു മതത്തിന് അധികാരം ഉള്ള സ്ഥലങ്ങളിൽ മതേതരത്വമോ മതസൗഹാർദ്ദമോ ഒന്നും നിങ്ങൾക്ക് കാണാൻ സാധിക്കില്ല. അവിടെ "ഞാൻ പറയും, നീ അനുസരിക്കും" എന്ന ലൈനിലായിരിക്കും ഭൂരിപക്ഷമതം. ഇതേ മതം ന്യൂനപക്ഷം ആയിരിക്കുന്നിടത്ത് അവിടത്തെ മതവിശ്വാസികൾ കടുത്ത മതേതരവാദികൾ ആയിരിക്കുകയും ചെയ്യും. കാരണം അവിടെ പരസ്പരസഹകരണത്തോടെ അഡ്ജസ്റ്റ് ചെയ്ത് പോയില്ലെങ്കിൽ അപകടമാണ്. ജനാധിപത്യസമൂഹങ്ങൾ secular അല്ലെങ്കിൽ മതേതരം ആയി രൂപകല്പന ചെയ്യപ്പെടേണ്ടത് അതുകൊണ്ടാണ്. സ്റ്റേറ്റ് അഥവാ സർക്കാർ മതതത്വങ്ങളിൽ നിന്നും മതാധികാരങ്ങളിൽ നിന്നും വേറിട്ട് നിൽക്കുക എന്നതാണ് അവിടത്തെ കാഴ്ചപ്പാട്. കാരണം സർക്കാരിന്റെ കൈയിലാണ് അധികാരം ഉള്ളത്. പരസ്പരം അകറ്റിനിർത്താനും ഇല്ലാതാക്കാനും ശ്രമിക്കുക എന്ന ജനിതകസ്വഭാവമുള്ള മതങ്ങൾ ഒന്നിൽ കൂടുതൽ ഉണ്ടെങ്കിൽ സർക്കാർ ഇവരിൽ ആരുടെയെങ്കിലും കൂടെ കൂടിയാൽ അക്കൂട്ടർക്ക് അധികാരസ്വാഭാവം ഉണ്ടാവും. അപ്പോൾ സ്വാഭാവികമായും ആ മതം മതത്തിന്റെ തനിക്കൊണം പുറത്തെടുക്കും.

നീലക്കുറുക്കൻമാർ കൂവാൻ തുടങ്ങുന്നു

മുസ്ലീം ലീഗിനെ ഇസ്ലാം മതത്തിൽ നിന്ന് വേർപെടുത്താനാവില്ല. അതുപോലെ തന്നെ ബീ.ജെ.പി.-സംഘപരിവാർ സംഘങ്ങളെ ഹിന്ദുമതത്തിൽ നിന്നും വേർപെടുത്താനാവില്ല എന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. അങ്ങനെയൊരു സർക്കാർ ഭരിയ്ക്കുമ്പോൾ സംഭവിക്കേണ്ട സ്വാഭാവികമായ കാര്യങ്ങൾ തന്നെയാണ് ഇന്ന് ഇൻഡ്യയിൽ സംഭവിക്കുന്നത്. മന്ത്രിമാരും എം.പി.മാരും പരസ്യമായി ഒരു മതത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുമ്പോൾ ആ മതത്തിൽ പെട്ടവർക്ക് സ്വാഭാവികമായും അധികാരം തങ്ങളുടെ കൈയിൽ വന്നതുപോലെ തോന്നും. ചെളിയിൽ കിടന്ന സകല ഞാഞ്ഞൂലുകളും പത്തിവിടർത്തി ആടുന്നത് ആ ധൈര്യത്തിലാണ്. ഒപ്പം പല നിഷ്പക്ഷ നീലക്കുറുക്കൻമാരുടേയും ഉള്ളിലെ മതം എണീറ്റ് നിന്ന് ഓരിയിടുന്നതും കാണാം. "ഞങ്ങടെ മതേതരത്വം തകർന്നേ" എന്ന നിലവിളിയ്ക്കൊന്നും ഇവിടെ യാതൊരു പ്രസക്തിയും ഇല്ല. ഇല്ലാത്ത ഒന്ന് തകരില്ല. പണ്ടേ ഉണ്ടായിരുന്ന ഒന്നിന് ഇപ്പോൾ പുറത്തുവരാനുള്ള അവസരം കിട്ടിയിരിക്കുന്നു. ഇന്ന് "പോടാ മതേതരാ" എന്ന് തെറിവിളിയുടെ ടോണിൽ വിളിക്കാൻ ഭൂരിപക്ഷമതവിശ്വാസിയ്ക്ക് ധൈര്യം കിട്ടുന്നുണ്ട്. കാരണം മതേതരത്വം എന്ന ആട്ടിൻതോൽ ഇനിയും അണിഞ്ഞ് നടക്കേണ്ട ആവശ്യം അവർക്കില്ല. മതേതരത്വം ഞങ്ങൾക്കിനി വേണ്ട എന്നവർ പരസ്യമായി പ്രഖ്യാപിച്ച് തുടങ്ങിയിരിക്കുന്നു. ഇത്രേ ഉള്ളൂ മതത്തിന്റെ കാര്യം. അധികാരം കിട്ടുന്നതുവരെയേ ഉള്ളൂ മാനവസ്നേഹവും ലോകാസമസ്താ സുഖിനോ ഭവന്തുവും ഒക്കെ.

മതത്തിന് മക്കളെക്കാളും ജീവനെക്കാളും വരെ പ്രാധാന്യം കൊടുക്കുന്ന ജനങ്ങൾ വസിക്കുന്ന സ്ഥലത്ത് ഏറ്റവും നല്ല രാഷ്ട്രീയ ആയുധം കൂടിയാണ് മതം. ഇത് ചരിത്രം പലതവണ പഠിപ്പിച്ചിട്ടുണ്ട്. ഇന്നിപ്പോൾ ഇൻഡ്യയിൽ നടക്കുന്നത് സർക്കാർ ഏതെങ്കിലും മതത്തെ പ്രോത്സാഹിപ്പിക്കുന്നു എന്നതല്ല. മതത്തെ വളരെ ഭംഗിയായി ഉപയോഗിച്ച് രാഷ്ട്രീയ മുതലെടുപ്പ് നടക്കുന്നു എന്നതാണ്. ശ്രദ്ധിച്ചാൽ മനസിലാകും, മതത്തോടോ മതവിശ്വാസികളോടോ പ്രത്യേകിച്ചൊരു പ്രതിപത്തിയും അവർക്കില്ല. മതവിശ്വാസികളിൽ അങ്ങനെയൊരു തോന്നൽ ഉണ്ടാക്കിയെടുക്കുന്നു എന്നേയുള്ളു. ഇത് ഏത് മതത്തിലും സാധ്യമാണ്. അതാത് പ്രദേശത്തെ ഭൂരിപക്ഷമതത്തെയാണ് കാലാകാലങ്ങളിൽ ഫാസിസ്റ്റുകൾ ഉപയോഗപ്പെടുത്തിയിട്ടുള്ളത്. മതവിശ്വാസികൾക്ക് രോമാഞ്ചം ഉണ്ടാക്കുന്ന വിധത്തിൽ അവരുടെ അപ്പൂപ്പൻമാർക്കെല്ലാം അയ്യായിരം ആന വീതം ഉണ്ടായിരുന്നു എന്നും, അവരുടെ കൈയിരിക്കുന്ന മതവിശ്വാസം ഏഴായിരം കൊല്ലം മുൻപ് വിമാനം പറത്താനുപയോഗിച്ച മതവിശ്വാസമാണ് എന്നുമൊക്കെ ഇടക്കിടെ പറഞ്ഞോണ്ടിരുന്നാൽ അതിൽ വീഴാതിരിക്കണമെങ്കിൽ കേൾക്കുന്നവർക്ക് മതത്തിനപ്പുറം ചിന്തിക്കുന്ന ശീലമുണ്ടാകണം. ഇൻഡ്യയിൽ അത് വളരെ ചെറിയൊരു ന്യൂനപക്ഷത്തിനേ ഉള്ളു. അതൊക്കെ വിശ്വസിക്കാൻ കേരളത്തിൽ ആളുണ്ടെങ്കിൽ മറ്റ് സംസ്ഥാനങ്ങളുടെ കാര്യം പിന്നെ പറയണോ!

കുറ്റിയിൽ കെട്ടിയ പശു, പശുവിൽ കെട്ടിയ ഇൻഡ്യ

ഇന്നിവിടെ നാനാദിക്കിലും ചർച്ച ചെയ്യപ്പെടുന്നത് ഒരൊറ്റ പ്രശ്നമാണ്- ഗോവധം. വേറെ എല്ലാ പ്രശ്നങ്ങളും ഏതാണ്ട് പരിഹരിച്ച മട്ടാണ്. നൂറ്റിമുപ്പത് കോടി ജനങ്ങളെ ഉൾക്കൊള്ളുന്ന ഒരു വലിയ മൂന്നാം ലോകരാജ്യത്ത് അടിയന്തിരശ്രദ്ധ കിട്ടേണ്ട നിരവധി വിഷയങ്ങളുണ്ടാകും. ഒരു ജനാധിപത്യത്തിൽ യാതൊരു പ്രസക്തിയുമില്ലാത്ത അത്തരമൊരു ഗോവധത്തെ പർവതീകരിച്ച് ഉയർത്തിക്കാട്ടുമ്പോൾ മൃഗബലിയും യാഗത്തിൽ ഹോമിച്ച മൃഗത്തിന്റെ മാസം ഭക്ഷിക്കുന്നതും ഒക്കെ മഹത്തരമായി കണക്കാക്കിയിരുന്ന, രോഗങ്ങൾക്ക് ബീഫ് മരുന്നായി പരിഗണിക്കപ്പെട്ട സുശ്രുതസംഹിതയുടെ മഹത്വം ഉദ്ഘോഷിക്കുന്ന ഒരു ചരിത്രം ഹിന്ദുമതത്തിന് ഉണ്ടെന്ന കാര്യം മിക്ക ഹിന്ദുക്കൾക്കറിയില്ല. (ഏത് മതമായാലും, മതവിശ്വാസത്തിന്റെ അടിസ്ഥാനയോഗ്യത ആ മതത്തിന്റെ ചരിത്രത്തെ കുറിച്ചുള്ള അജ്ഞതയാണ്) പക്ഷേ ഗോവധത്തെക്കുറിച്ച് വിലപിക്കുന്ന സംഘിയെ നോക്കി, ഗണപതിയുടെ വാഹനമായ എലിയെ കൊല്ലുന്നതോ, വിഷ്ണുവിന്റെ അവതാരമായ മത്സ്യത്തെ തിന്നുന്നതോ എന്നൊന്നും ചോദിക്കുന്നതിൽ അർത്ഥമില്ല. കാരണം, ഗോവധം എന്നത് അയാൾക്ക് സ്വന്തം ആളുകളെ ഒരുമിച്ച് കൂട്ടുന്നതിനുള്ള ഒരു ടൂൾ മാത്രമാണ്. 'മാതാവി'ന്റെ പാല് കറന്ന് കടയിൽ വിൽക്കുന്ന ആള് തന്നെയാണ് പാല് തരുന്ന മാതാവിനെ കൊല്ലാൻ പാടില്ല എന്നുംപറയുന്നത്. ഇതിൽ ലോജിക്കില്ലായ്മ തോന്നുന്നത് നമ്മളതിന്റെ ഉദ്ദേശ്യത്തെ തെറ്റിദ്ധരിയ്ക്കുന്നതുകൊണ്ടാണ്. ഗോമാതാവിന്റെ സംരക്ഷണമാണ് ഇക്കൂട്ടരുടെ ഉദ്ദേശ്യം എങ്കിലേ ഇതിൽ ലോജിക്ക് ഇല്ലാതുള്ളൂ. സംഘിയുടെ ഉദ്ദേശ്യം അതല്ല. അതുകൊണ്ട് തന്നെ ബീഫ് നിരോധനത്തിന് വേണ്ടി വാദിക്കുന്ന സംഘി ബീഫ് എക്സ്പോർട്ട് കമ്പനിയുടെ ഉടമയാകുന്നതിലും ലോജിക്ക് കറകറക്റ്റാണ്. സംഗതി എന്തായാലും ഹിന്ദുമതസംരക്ഷണം എന്ന ട്രിക്ക് വർക്ക് ചെയ്യുന്നുണ്ട് എന്നതിനുള്ള തെളിവുകൾ ദിനംപ്രതി കിട്ടിക്കൊണ്ടിരിക്കുന്നു. ഇന്ന് ഉത്തരേൻഡ്യയിൽ, പശുവിനെ കൊന്നു എന്നൊരു കരക്കമ്പി പറഞ്ഞുപരത്തിയാൽ അതൊരു കൊലപാതകത്തിലോ കലാപത്തിലോ കലാശിക്കാനാണ് സാധ്യത. ഇങ്ങനെ തൊട്ടതിനും പിടിച്ചതിനും സംഘർഷങ്ങൾ ഉണ്ടാകാനുള്ള സാധ്യതയാണ് ഒരു ഫാഷിസ്റ്റ് സർക്കാരിന് ആവശ്യം. കാരണം ആരോഗ്യം, വിദ്യാഭ്യാസം തുടങ്ങിയ അടിസ്ഥാനപ്രശ്നങ്ങളിൽ നിന്ന് ജനങ്ങളുടെ ശ്രദ്ധ മതത്തിലേയ്ക്ക് തിരിച്ചുവിട്ടാൽ ഭരണം വിലയിരുത്തപ്പെടില്ല. ബാക്കി എല്ലാ ജീവിതപ്രശ്നങ്ങളും പരിഹരിക്കപ്പെട്ട ജനങ്ങളായിരുന്നില്ല, ഉത്തർപ്രദേശിൽ പശുമാംസത്തിന്റെ പേരിൽ മനുഷ്യനെ കൊല്ലാനിറങ്ങിയത്.

സ്വന്തം മതത്തിന്റെ പേരിൽ നടക്കുന്ന ഒരു പ്രവൃത്തിയെ ഒരു മതവിശ്വാസി പെട്ടെന്ന് വിമർശനാത്മകമായി സമീപിക്കില്ല (അങ്ങനെ ചെയ്യുമായിരുന്നെങ്കിൽ അയാൾ മതവിശ്വാസിയായി തുടരാൻ തന്നെ സാധ്യത കുറവാണ്). അതുകൊണ്ട് തന്നെ മറ്റൊരു പാർട്ടിയിൽ നിൽക്കുന്ന ആള് പോലും 'എന്തൊക്കെ ആയാലും എന്റെ മതത്തിന്റെ പേരിലല്ലേ' എന്ന മട്ടിൽ ഈ ചെയ്തികളെ ലളിതവൽക്കരിക്കുകയേ ഉള്ളൂ. അതാണ് രാഷ്ട്രീയത്തിൽ മതം കയറ്റുന്നവരുടെ പിൻബലം. രാഷ്ട്രീയ വിമർശനങ്ങൾ നൈസായി മതവിമർശനമായി മാറും. അതോടെ മതവിശ്വാസികൾ മുണ്ടും മടത്തുകെട്ടി പ്രതിരോധിയ്ക്കാൻ ഇറങ്ങിക്കോളും. നേതാവിന് ഇടക്കിടെ രണ്ട് ഡയലോഗടിച്ച് ഇളക്കിവിട്ടാൽ മാത്രം മതി. പല നിഷ്പക്ഷ ബുദ്ധിജീവികളും 'പോർക്ക് ഫെസ്റ്റു് നടത്താത്തതെന്താ?' 'സൗദിയിൽ പോയി പോർക്ക് കഴിക്കാമോ'എന്നൊക്കെ ചോദിക്കുന്നത് കേട്ടിരുന്നു. മതാധിഷ്ഠിതരാജ്യവും മതേതരജനാധിപത്യരാജ്യവും തമ്മിലുള്ള വ്യത്യാസം മനസിലാക്കാൻ തലയിൽ കയറ്റിവെച്ചിരിക്കുന്ന മതം അവരെ സമ്മതിക്കുന്നില്ല. അത് എന്ത് വിഡ്ഢിത്തത്തേയും നിശ്ശബ്ദമായി സഹിക്കുകയോ പരസ്യമായി ന്യായീകരിക്കുകയോ വരെ ചെയ്യിക്കും. മതം വൈകാരികമാണ്. അതിൽ വിവേകത്തിന് സ്ഥാനമില്ല. മതവും സർക്കാരും തമ്മിൽ കൂടിക്കുഴയുമ്പോൾ വിവേകത്തോടെ സർക്കാരിനെ തെരെഞ്ഞെടുക്കേണ്ട ജനങ്ങൾ, പകരം വൈകാരികമായി അതിനെ വിലയിരുത്താൻ തുടങ്ങുന്നു. അതോടെ സർക്കാരിന് സർവാധികാരവും കൈവരുന്നു. കുറച്ച് വ്യക്തികളിലേയ്ക്ക് അധികാരം കേന്ദ്രീകരിക്കപ്പെടുന്നു. അതാണ് ഇവിടെ സംഭവിക്കുന്നത്. ഇത് പണ്ടേ ഇൻഡ്യയിൽ ചെലവാകുമായിരുന്ന ഒരു ട്രിക്കാണ്. പ്രയോഗിക്കപ്പെടാൻ അല്പം വൈകി എന്നേയുള്ളു. എന്തിലും ഏതിലും മതം തിരുകുന്ന പ്രവണത കൂടിവരുന്ന സ്ഥിതിയ്ക്ക് ഇതിനിയും വഷളാകാനാണ് പോകുന്നത്. ഭരണത്തിൽ മതം തിരുകിയതിന്റെ തിക്തഫലം അനുഭവിച്ചുകൊണ്ടിരിക്കുന്ന രാജ്യങ്ങളുടെ ലിസ്റ്റിലേയ്ക്ക് നമ്മൾ കയറാൻ പോകുകയാണ്.

തലയിരിക്കുന്നത് കൊണ്ട് മാത്രം ആടുന്ന വാലുകൾ

മന്ത്രിയുടെ 'പട്ടിയെ കല്ലെറിയൽ' പ്രയോഗത്തിന് 'ഒരു ഗ്രാമത്തിൽ നടക്കുന്ന കാര്യത്തിന് പ്രധാനമന്ത്രി നേരിട്ട് ഇടപെടേണ്ട കാര്യമില്ല' എന്ന വ്യാഖ്യാനവുമായി വന്ന് പ്രതിരോധിച്ചവർ കുറേ പേരുണ്ട്. കാര്യം ശരിയാണ്. പഞ്ചായത്തിൽ നടക്കുന്ന കൂട്ടത്തല്ലിന് പട്ടാളം ഇറങ്ങേണ്ട കാര്യമില്ല. പക്ഷേ നമ്മുടെ പുതിയ സർക്കാരിന്റെ കാര്യത്തിൽ ആ ലോജിക്കിന് ഇത്തിരി വളവുണ്ട്. അമ്പത്താറിഞ്ച് തമ്പുരാൻ അധികാരത്തിൽ വന്ന ശേഷം ഇങ്ങ് കേരളത്തിൽ പൊങ്ങിത്തുടങ്ങിയ സംഘിവാലുകൾക്ക് തന്നെ കൈയും കണക്കുമില്ല. ആർ.എസ്.എസും ശിവസേനയുമൊന്നും ഇന്നലെയോ മിനിഞ്ഞാന്നോ ഉണ്ടായ സംഘടനകളല്ല. ശോഭായാത്രയും കുറുവടി പരിശീലനവുമായി നടന്ന അവർ മാംസം കയറ്റിവരുന്ന ലോറി തടയാനും ചുംബനസമരം നടത്തുന്നവരെ പോലീസിന് മുന്നിലിട്ട് തല്ലാനും ഒക്കെ ധൈര്യം കാണിച്ച് തുടങ്ങിയത് എന്നുമുതലാണെന്ന് എല്ലാവർക്കും അറിയാം. ഇവിടെ ഇതാണെങ്കിൽ അങ്ങ് നോർത്തിൻഡ്യൻ ബെൽറ്റിൽ ഇവർ ഏതറ്റം വരെ പോകും എന്ന് ഊഹിക്കാവുന്നതേയുള്ളു. യൂ..പി. ആയാലും കേരളമായാലും വാലുകളെല്ലാം ആടുന്നത് ഒരേ തലയുടെ ബലത്തിലാണ്.

'ഇത് ഞങ്ങടെ സർക്കാരാണ്, ഇത് ഞങ്ങളെ സംരക്ഷിക്കും, മറ്റവര് പാകിസ്ഥാനിൽ പോട്ടെ' എന്ന ധാരണയിൽ ഇന്ന് കാണുന്ന വർഗീയപ്രവണതകളെ കൈയടിച്ചോ നിശ്ശബ്ദമായോ പാസ്സാക്കി വിടുന്ന 'ഭക്തജനങ്ങൾ'ക്ക് നേരം വെളുക്കാൻ ഇനിയും സമയമെടുക്കും. പക്ഷേ അവരവരുടെ കൂടി മക്കൾ ജീവിക്കാൻ പോകുന്ന മണ്ണാണ് അവരുടെ സമ്മതത്തോടെ കുറേപേർ ജീവിക്കാൻ കൊള്ളാതാക്കുന്നത് എന്നവർ തിരിച്ചറിയുമ്പോഴേയ്ക്കും പൂർവസ്ഥിതിയിലാക്കാൻ കഴിയാത്ത വിധം ഇത് കൈവിട്ട് പോയിട്ടുണ്ടാകും. ഭൂരിപക്ഷമതത്തിൽ ഭൂരിഭാഗം പേരും സമാധാനം ആഗ്രഹിക്കുന്നവർ തന്നെയായിരിക്കും. പക്ഷേ 'മറ്റവരുടെ പ്രശ്നം, മറ്റവരുടെ പ്രശ്നം' എന്ന മട്ടിൽ ഒന്നുമറിയാത്ത മട്ടിൽ അവരങ്ങ് ജീവിക്കും.പക്ഷേ വർഗീയസംഘർഷങ്ങൾ ഇരയാക്കപ്പെടുന്ന ന്യൂനപക്ഷത്തെ മാത്രമല്ല ബാധിക്കുന്നത് എന്നവർ അറിയുന്നില്ല. ഇത്തരം പ്രശ്നങ്ങൾ രാജ്യത്തെ മുഴുവൻ ജനങ്ങളേയും ഒരുമിച്ചാണ് പിടികൂടുന്നത്. സാമൂഹ്യമായ അസ്വസ്ഥതകൾ സമ്പദ്‌വ്യവസ്ഥയെ വരെ തകർക്കും. അതിൽ നിന്നും ആർക്കും മാറിനിൽക്കാനാവില്ല. വിദ്യാഭ്യാസം, ആരോഗ്യം, ഗതാഗതം, ഭക്ഷ്യോത്പാദനം തുടങ്ങി മർമ്മപ്രധാനമായ മേഖലകളിലേയ്ക്ക് കടന്നുചെല്ലേണ്ട സർക്കാർ സംവിധാനങ്ങൾ ക്രമസമാധാനം എന്ന ഒറ്റവിഷയത്തിൽ ചുറ്റിത്തിരിയും. പത്തുലക്ഷം കോടിയുടെ കുംഭകോണം പോലും ഒരു വർഗീയസംഘർഷത്തെ അപേക്ഷിച്ച് ഗൗരവം കുറഞ്ഞതാണ്. ഒരു കുംഭകോണം അവിടെ തീരുന്നു. മറ്റേത് അങ്ങനല്ല. അത് പുകയുന്ന കാട്ടുതീ പോലെയാണ്, കാറ്റിനനുസരിച്ച് പടർന്നുകയറുകയേ ഉള്ളു. ഒരാളുടെ എടുത്തുചാട്ടം മതി അതിന്. രാവിലെ തമാശ പറഞ്ഞ് ചിരിച്ച് പിരിഞ്ഞവർ വൈകുന്നേരം പരസ്പരം കൊല്ലാനൊരുങ്ങിയതിന്റെ കണക്കുകളാണ് മിക്ക വർഗീയലഹളകൾക്കും പറയാനുള്ളത്.

പണ്ടൊക്കെ ദുസ്സൂചനകൾ കാണുമ്പോൾ 'ഈ പോക്ക് ശരിയാവില്ല' എന്നുപറയാനായി, കാണാൻ പോകുന്ന പൂരം എന്ന രീതിയിലാണ് ഇതുപോലെ ഓരോന്ന് എഴുതിക്കോണ്ടിരുന്നത്. അതേ പൂരം തന്നെ തുടങ്ങിക്കഴിഞ്ഞ സ്ഥിതിയ്ക്ക് ഇങ്ങനെ കിടന്ന് അലച്ചിട്ട് കാര്യമില്ല. നോക്കിനിൽക്കുകയേ നിർവാഹമുള്ളു. അറുപത് വർഷം മുൻപ് പാകിസ്ഥാൻകാര് പോയ റൂട്ടിലേയ്ക്കുള്ള കപ്പലിലാണ് ഇന്ന് നമ്മൾ കയറിയിരിക്കുന്നത്. മുങ്ങാൻ പോകുന്നവർക്ക് നിലവിളിക്കുമ്പോൾ കിട്ടുന്ന ഒരു ആശ്വാസമുണ്ടല്ലോ. അതിനാണ് ഇതൊക്കെ എഴുതിക്കൂട്ടുന്നത്. എന്തായാലും സമാധാനം നഷ്ടപ്പെട്ട ജനതയ്ക്ക് ഡിജിറ്റൽ ഇൻഡ്യ നൽകുന്ന ഫ്രീ വൈ-ഫൈ അധികം ഗുണം ചെയ്തേക്കില്ല.

വാൽക്കഷണം: ഇതിന് കീഴെ വീഴുന്ന സംഘി കമന്റുകൾ വായിക്കാൻ മെനക്കെടുന്നതല്ല. കാരണം ഇത്രേം നീളമുള്ള എഴുത്ത് വായിച്ചിട്ട് കമന്റ് ചെയ്യാൻ സംഘികൾ മെനക്കെടില്ല എന്നുറപ്പുണ്ട്.